تحقیق نخود

كنترل گلدهی
گذار از مرحله رویشی به زایشی كاملاً مشخص است. در مرحله رویشی به طور مرتب برگ،‌ ساقه و ریشه جدید می‌سازد. آغاز گلدهی مستلزم بروز یك تغییر اساسی در الگوی تمایز جوانه انتهایی ساقه است كه منجر به ایجاد و توسعه اندام‌های گل ـ گاسبرگ، گلبرگ، پرچم و برچه‌ها می‌شود. علیرغم این پیچیدگی، گلدهی تمام گونه‌ها در پاسخ به عوامل داخلی و خارجی صورت می‌گیرد كه نمو زایشی گیاه را با شرایط محیطی حاكم بر آن جفت می‌كنند.
گلدهی ممكن است در برخی گیاهان یكساله طی چند هفته پس از جوانه‌زنی صورت گیرد. برعكس، برخی از گیاهان چندساله، به خصوص گیاهان جنگلی، ممكن است پیش از تولید گل به مدت 20 سال یا بیشتر رشد نمایند. بنابراین سن گلدهی گیاهان بسیار متفاوت است و این امر مبین آن است كه سن (یا اندازه) گیاه، یكی از عوامل داخلی كنترل گیاه می‌باشد. دومین ویژگی بارز گلدهی، آن است كه در بسیاری از گونه‌ها، گلدهی تنها یكبار در سال انجام شده و بنابراین باید تحت كنترل شرایط خارجی باشد. فتوپریودیسم و بهاره‌سازی، دو مكانیزم عمده چنین عكس‌العمل‌های فصلی محسوب می‌شوند. فتوپریودیسم، عكس‌العمل به طول روز است، در حالی كه بهاره‌سازی تاثیری است كه سرما بر گلدهی می‌گذارد. این دو سیستم كنترلی می‌تواند تولید مثل گیاهان را هماهنگ كند. این هماهنگی، مزایای مشخصی از دیدگاه سازگاری دارد، چنانكه این امر امكان تلاقی و نیز انطباق گلدهی بر شرایط مطلوب محیطی، به خصوص از نظر دما و رطوبت را فراهم می‌سازد.
آغاز نمو زایشی قطعاً بوسیله عوامل داخلی،‌ نظیر سن گیاه و چندین عامل محیطی كنترل می‌شود. مهمترین پیام‌های محیطی، طول روز و درجه حرارت كم می‌باشند. سایر پیام‌ها نظیر تشعشع كل و تنش آب، تنها می‌توانند عكس‌العمل به طول روز و دمای كم را اصلاح كنند.
گیاهان در مراحل اولیه رشد رویشی اصطلاحاً جوان نامیده می‌شوند. هنگامی كه این گیاهان توانایی تولید گل را به دست می‌آورند، بالغ شده‌اند. در بسیاری از گیاهان گلدهی بدون عكس‌العمل به هرگونه شرایط خاص محیطی صورت می‌گیرد، این پدیده «القای خودمختاری» گلدهی نامیده می‌شود. در سایر موارد، عوامل مقتضی محیطی مورد نیاز می‌باشد. گیاهانی كه دوران جوانی خود را سپری كرده، ولی هنوز شرایط مناسب برای گلدهی را تجزیه نكرده‌اند، اصطلاحاً مستعد گلدهی هستند.
گذار از مرحله جوانی به بلوغ، اغلب با تغییر ویژگی‌های رویشی نظیر مورفولوژی برگ،‌ آرایش برگ روی ساقه، خارداری، ظرفیت ریشه‌دهی و نگهداری برگ در گیاهان خزان كننده همراه است. چنین تغییراتی به ویژه در گونه‌های چوبی رخ می‌دهد، هرچند كه در گونه‌های علفی نیز تفاوت‌های مورفولوژیكی بین مرحله جوانی و بلوغ وجود دارد. فقدان گل به تنهایی دلیل قاطعی بر جوانی نیست، زیرا تمامی درختان اگر چه در حال رشد شدید باشند، ممكن است گل ندهند. بی‌نظمی گلدهی، نظیر سال‌آوری درختان میوه نیز معمول است. به دلیل وجود این موارد، درك كامل اثر سن بر گلدهی مستلزم وضوح مبانی بیوشیمیایی آن است.