تحقیق ابعاد گفت و گوی ایالات متحده و جمهوری اسلامی در مورد عراق

پذیرش قدرت ایران
شاید بتوان یكی از مهم ترین ویژگی های عراق جدید را تاثیر گذاری و نقش افرینی طیف وسیعی از گروه های داخلی بازیگران منطقه ای و قدرت های فرامنطقه ای در روند تحولات سیاسی – امنیتی و اقتصادی این كشور تلقی كرد . فارغ از نقش عوامل ساختاری سیاسی – اقتصادی و پیشینه تاریخی و نقش متفاوت گروه های داخلی عراق در شرایط كنونی این كشور در میان قدرت های منطقه ای و فرامنطقه ای جمهوری اسلامی ایران و ایلات متحده امریكا دارای نقشی عمده و بر جسته در روند جدید دولت- ملت سازی در عراق هستند . با این حال چنین به نظر می رسد كه نقش افرینی این دوبازیگر عمده فقط در چهار چووب یك تعامل سازنده امكان پذیر خواهد بود . از این رو نمی توان نقش ایران را نادیده گرفت و اساسا هر طرحی در مرود عراق جدید كه در حالت چالش با جمهوری اسلامی ایران و یا در تعارض با امنیت ملی ایران قرار داشته باشد . با دشواری های اساسی مواجه خواهد شد . در 3 دهه گذشته ایران و امریكا هر یك به دنبال حذف دیگری از صحنه بوده اند اما تداوم بی ثباتی و نا امنی در عراق و حتی تشدید ان و نگران یهای موجود در خصوص احتمال گسترش بحران عراق به یك منازع منطقه ای موجب شد كه الگوها و سیاست های یكجانبه گرایانه از سوی امریكا و تلاش این كشور برای كنار گذاشتن جمهوری اسلامی ایران از معادلات منطقه ای با توجه به نفوذ غیر قابل انكار ان مورد بازبینی قرار گیرد . ازاین رو با توجه به نا كار امدی و عدم نتیجه بخشی راهبردهای چند ساله گذشته امریكا در عراق و پیامدهای زیانبار ان برای كل منطقه و به ویژه مردم عراق به تدریج مسئولین امریكایی مجبور به اعتراف به اشتباهات و عدم كار امدی راهبرد قبلی خود شده اند . گزارش بیكر همیلتون تشكیل اجلاس شرم الشیخ و مذاكرات ایران و امرای در تاریخ 7 خرداد نشانه های تغییر تدریجی سیاست امریكا می باشد. در این نوشتار به برخی از ابعاد سیاست ها و منافع و اقدامات ایران و امریكا در عرصه عراق و سپس نقاط اشتراك انها در ایجاد ثبات و جریان امنیت سازی در عراق پرداخته می شود .