تحقیق مبانی سازمان سیاسی جمهوری اسلامی

مقدمه
سازمان و مدیریت اجرایی جمهوری اسلامی ایران می تواند به كار آمدی حداكثری خود نایل گردد اگر ابهامات موجود در آن بدقت شناسایی و به صورت علمی ارزیابی شوند. از الزامات یك سازمان كارآمد داشتن شفافیت در تعریف نقشی است كه هر یك از اركان و نهاد های آن سازمان به عهده می گیرند. این تعریف نقش ها قاعدتا باید مورد قبول اركان و نهاد های مختلف باشد و تجلی خود را در اظهارات و نحوه همكاری بینابینی نشان دهد . در غیر این صورت ابهام در نظر، موجب ابهام در عمل می ‌گردد. هدف ما در این فصل انجام آسیب شناسی به عنوان مقدمه ضروری در رفع معضلات سازمان اجرایی جمهوری اسلامی ایران است. برای ورود به موضوع، اظهارات زیر را مورد توجه قرار می‌دهیم:
" من فكر می‌كنم كه اگر در سطح مسؤلین هر كسی در جایگاه قانونی خویش به وظایف خود عمل كند، یك بخش مهمی از مشكلات حل می‌شود. نباید تداخل در كارها بشود. سیاست كلی را مقام معظم رهبری تعیین می‌كند و اگر چند نفر دیگر بلند شدند و سیاست كلی تعیین كردند، این مداخله است، نباید كسی در كار دولت دخالت كند و همینطور در كار قوه قضاییه یا مقننه یعنی هر كسی سر جای خودش وظایفش را انجام دهد."
" در سطح نخبگان مشكلی داریم تبیین مفاهیم كلیدی دوره خودمان است. ما تعریف كاملی از آزادی، دموكراسی و جامعه اسلامی ارائه نكرده‌ایم. باید هرچه زودتر این مفاهیم بنیادین را تعریف و تفسیر كنیم و تفاوت بین آزادی و دموكراسی اسلامی را با آزادی و دموكراسی غربی مشخص كنیم" (1).
این اظهارات را می‌توان تاییدی برای قاعده ابهام در نظر، ابهام در عمل تلقی كرد، زیرا تا زمانی كه مفاهیم كلیدی خوب تعریف نشده باشند و تا هنگامی كه این مفاهیم نزد دست اندركاران، تعاریف متفاوت و گاه متضادی داشته باشند، آنگاه این ابهامات، به شكلی خود را در عمل نشان خواهند داد. اینك مواردی را در چند بخش در معرض ارزیابی صاحب نظران قرار می‌دهیم.