تحقیق اسطوره های ایران

مقدمه:
اسطوره همان واژه ای است كه در زبان فرنگی به دو شكل S torg (قصه ) و H i storg (تاریخ )دیده می شود از این جا می توان دریافت كه در مورد اسطوره دو نوع تلقی وجود دارد از طرفی آن را افسانه و دروغ و از طرف دیگر حقیقت و تاریخ می دانند .مطالب تاریخی و مذهبی و واقعی با گذشت ایام ظاهر افسانه یافته است . پس اسطوره بیانی است كه ژرف ساخت آن حقیقت و تاریخ (در نبرد مردمان باستان )و رو ساخت آن افسانه باشد.اساطیر در مواجهه با حقیقت تبدیل به تاریخ می شوند و امروزه وجه راستین بسیاری از اساطیر قدیم معلوم شده است.چنان كه اسطوره نابودی جذیره آتلانتیس كه در آثار افلاطون آمده است در دهه پنجاه قرن حاظر تبدیل به تاریخ و حقیقت شده گاهی اوقات اسطوره همان مذاهب منسوخ ملل قدیم است كه امروزه دیگر كسی به صورت خودآگاه بدانها توجهی ندارد اما تحمیل به صورت ناخودآگاه در بسیاری از رفتارها و پندارهای ما مؤثر است در زبان یونانی قدیم به هر داستان بدون شاخ و برگ میتوس
Mitos می گفتند و به راست و دروغ بودن آن توجهی نداشتند.اما امروز M yth به داستانی گفته می شود كه چهارچوب نظام اسطوره شناسی یا علم الاساطیر یا M ytho logy قرار داشته باشد و مواد مجموعه متجانسی از داستانهای قدیمی موروثی است كه زمانی در اعتقاد گروهی از مردم جنبه حقیقت داشت می توان گفت كه نظام اساطیری مذهبی است كه امروزه كسی بدان باور ندارد.اصطلاح اسطوره توسعاً به آن دسته از داستانها درباره امور مافوق طبیعی كه محصول جعل نویسندگان است نیز اطلاق می شود.مثلاً افلاطون داستانهای اساطیری یی را برای بیان تفكرات فلسفی خود جعل كرده علاوه بر این اصطلاح اسطوره را در مورد سفسطه و اغفال و در مورد داستانهای تخیلی از قبیل آثار فاكنر نیز به كار می برند.اسطوره به زمان ازلی بر می گردد و می گوید كه خدایان در ازل چه كرده اند .چگونه جهان را ساخته اند،چگونه با نیروهای شر جنگیده اند چگونه قدرت خدایی را بر هستی مسلط كرده اند و بعد از زندگی و حوادث جالب ایشان می گوید به نظر الیاده اسطوره عبارت است از روایتی مقدس كه به خویشتن شناسی انسان متدین شكل می بخشد و بدین روی بعدی دینی در دریافت اسطوره ای وجود دارد كه آنرا به چیزی جز بصیرت دینی نمی توان تعبیر كرد اسطوره تاریخی مقدس را روایت می كند یعنی واقعه ای ازلی كه در آغاز زمان انجام یافته است .اسطوره همواره نقلی از آفرینش است و اصطلاحی كلی است كه در برگیرنده باورهای مقدس انسان در مرحله ی خاصی از تصورات اجتماعی است.