تحقیق حكومت، سازمان های اداری و سیاسی تركیه

مختصری از تاریخ كشور
آناتولی، آسیای صغیر یا تركیه امروز، از جمله كهن ترین سرزمینهای مسكونی جهان به شمار رفته و آن را زادگاه تمدن یونان دانسته اند. این كشور طی تاریخ پرفراز و نشیب خود همواره شاهد درگیریها و كشمكشهای اقوام و حكامی بوده است كه برای دست یافتن بر آن با یكدیگر به نزاع پرداخته اند. بروز این گونه جدالها را كه سابقه تاریخی آنها به حدود دو هزار سال قبل از میلائ مسیح می رسد عمدتا می توان به دلیل موقعیت جغرافیایی خاص این سرزمین دانست كه همچون پلی شمال را به جنوب و شرق را به غرب پیوند می دهد و همواره در مسیر حركت دولتهای توسعه طلب از یكسو و قبایل مهاجر از سوی دیگر قرار داشته است.
مادها، هخامنشیان، یونانیان، رومیان، قبایل ترك سلجوقی و عثمانی از جمله دولتها و قبایلی هستند كه نامشان هر یك در برهه ای از تاریخ این سرزمین نقش بسته است.
در حدود سالهای 1600 قبل از میلاد مسیح قسمت عمده ای از آسیا ی صغیر به تصرف اقوام ها یتیت در آمد و امپراطوری ها یتیتی ها بنا نهاده شد كه تا سال 1180 قبل از میلاد در منطقه وسیعی حكمفرمایی داشتند. منبع اصلی قدرت ها یتیت ها استفاده از آهن بود كه به صورت انحصاری جهت مقاصد نظامی خویش به كار می بردند و بعدها هم در كشاورزی از آن استفاده نمودند. با حمله یونانیها به سواحل دریای اژه و تصرف قسمتهایی از آن و حمله سایر اقوام ساكن سوریه و لبنان و فلسطین و سقوط امپراطوری هیتی ها، آسیای صغیر در بین اقوام مختلف تقسیم گردید و حكومتهای جدید به وجود آمد، از جمله معروفترین آنها فینیقی ها، سومریها و لیدیها بودند.
مهمترین وقایع بعد از این تاریخ به ترتیب فتح آسیای صغیر در سال 546 قبل از میلاد به وسیله ایرانیها بود كه تا سال 334 از میلاد طول كشید و سپس اسكندر مقدونی سراسر شبه جزیره آسیای صغیر را به تصرف خود درآورد. در سال 133 قبل از میلاد رومیها به تصرف این نواحی دست زده و تا سال 395 بعد از میلاد كه شبه جزیره آناتولی در اختیار آنان بود مانع گسترش و بسط فرهنگ یونانی شدند.
در سال 330 میلادی كنستانتین امپراطور روم شهر قسطنطنیه (استانبول) را در ناحیه قدیمی بازرگانی بیزانس احداث نمود كه پس از تقسیم روم به دو قسمت غربی و شرقی، پایتخت روم شرقی شد.
امپراطوری بیزانس از بدو با دولت ساسانی كه از سال 224 میلادی جانشین دولت پارت در ایران شده بود در كشمكش و منازعه دائم بود. سرانجام هر دو امپراطوری در برابر نیروی اسلام در قرن هفتم میلادی از پای درآمدند.
از زمان خلفای عباسی همراه با ضعف قدرت سیاسی اتكاء به قدرت نظامی بیشتر مد نظر فرانروایان بود و در همین زمان تركان آسیای مركزی كه جنگجویان دلیری بودند و به تازگی به اسلام گرویده بودند مورد توجه خلفای عباسی واقع شدند. افراد این قبایل ترك به تدریج در تمام اركان حكومتی نفوذ یافته و با از میان رفتن خلفای عباسی در قرن دهم میلادی گروههای ترك در نقاط مختلف كنترل اوضاع را در دست گرفتند.
تركان قبیله سلجوق كه بعدها امپراطوری سلجوقی را به وجود آوردند توانستند بغداد را تصرف و بخش اعظم آسیای صغیر را از تسلط امپراطوری بیزانس خارج نمایند.
در سال 1071 میلادی امپراطوری سلجوقی در جنگ «ملازگرت» موفق شد تا سراسر آسیای صغیر را از دست امپراطوری بیزانس خارج نماید. امپراط.ری سلجوقی به عنوان اولین دولت ترك تا سال 1299 میلادی در این منطقه حكمفرمایی نمود. در این سال همزمان با افول قدرت سلجوقیان، تركان عثمانی به رهبری عثمان بیك استقالال خود را از سلجوقیان اعلام و به تدریج بر كلیه دول سلجوقی در آسیای صغیر مسلط شدند. عثمان بیك و 36 پادشاه عثمانی در فاصله سالهای 1299 تا 1922 میلادی تحت عنوان امپراطوری عثمانی بر قلمرو وسیعی حكم راندند.